Ik voel dat ik dieper en dieper wegzak.
Ik voel dat ik er bijna ben.
Maar die plotselinge knal zorgt ervoor dat mijn hartslag abrupt omhoog schiet.
In de verte hoor ik iemand roepen; suus, gaat het?
Het lukt me om terug te keren naar een diepte waar ik zo graag heen wilde.
Ik zit in volledige trance en de beelden flitsen door mijn hoofd, maar een stem zegt dat ik me moet focussen, focussen op mijn intentie voor dit jaar.
Ik zie het voor me en ik voel het in alle cellen van mijn lijf dat ik dit kan bereiken.
Grootse dromen staan er op mijn visionboard die ik vooraf had gemaakt en ze flitsen allemaal voorbij.
Mijn hartslag is laag en door het plaatsen van mijn hand op mijn hart word ik overspoelt met een gevoel van dankbaarheid.
Dankbaar voor alles wat ik nog niet heb.
Dit is niet de eerste keer dat ik mediteer, maar absoluut wel de eerste keer dat ik zo diep ben gegaan.
De stem in mijn oortjes laat me langzaamaan weer ontwaken uit deze trance, tot ik weer helemaal hier ben.
Ik open mijn ogen en ga liggen op bed. Mijn man ligt al. De boosdoener van het plotseling binnenkomen in de kamer waardoor mijn hartslag zowat uit mijn borst knalde.
“Je doet eng”, zegt hij.
Ik probeer uit te leggen wat ik deed en vooral in welke staat ik was.
Het maakt hem niet uit, als ik voortaan wel even wil melden wat ik ga doen, want dan blijft hij voorlopig beneden.
Ik moet lachen en denk alleen maar, wacht maar, als ik straks onze droom gemanifesteerd heb, vind je me “eng” leuk.
Liefs Suzanne
